Aslında her şey bir rüyadan ibaretti. Senin gibi, benim gibi,
bizim gibi. Oysa her şey sapına kadar gerçekti. Bizim aksimize. Bizim aksimize
her şey gerçekti; acıydı, yorucuydu, sıcaktı. Alev alev yanıyorduk aslında biz.
Bu yangın sönmeyecekti. Çözümü yoktu çünkü.
İnanmıştım oysa geleceğine yanıma. Yeniden elimi tutacağını
hayal etmiştim oysa. Neden mi? Çünkü hala seviyorum seni DELİLER GİBİ!
Bu sözüm sana değil. Sana da değil. Sana, hiç değil.
Öyle bir görüntü bırakmışım ki; şıpsevdi olmuşum. Ki hiç
sevmem. Ki değilim. Ki ben hoşlanmanın aşktan farklı olduğunu bilirim. Sizlerin
aksine.
Ki ben aslında vazgeçtim, sevmekten de sevilmekten de.
Ne söylersem inkâr edin hâkim bey.
Bu dava da burada bitsin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder