Beni sevmek zorunda değilsin. Sevmedin de zaten. İşine
geldiği gibi güzelce kullandın. Kullandın ve fırsatını bulduğun ilk anda
fırlatıp attın. İlk anda spontane bir olay gibi gelmişti her şey. Oysa sakin
kafayla baktığında sadece beni seçmen spontane gelişmişti. Sonrası tamamen
plana uygun bir şekilde ilerledi. Bunu görmemek için kör olmak gerek. Evet, o
anda gözüm senden başkasını görmüyordu ve kördüm. Ama sonra o toz pembe perde
kalktı ve ben her şeyi görmeye başladım. Beni nasıl aptal yerine koyduğunu,
sırf kendi vicdanını rahatlatmak için benimle nasıl oynadığını anladım. Geri
dönüş için çok geçti. Yem olmuştum oltanda. Artık kaçış yoktu. Amacın başından
beri belliydi; onu geri kazanmak.
Bana söylediklerin arasında tek bir şey doğruydu. Korkulacak
seviyede çok sevebiliyorum. Bunun nedeni ben tüm kalbimle seviyorum, senin gibi
kalpsizlerin aksine. Ben severken tüm benliğimi ortaya koyuyorum, sahte
aşıkların aksine. Ben sevmeyi biliyorum, senin aksine.
Tüm bu olan bitenin ardından benden nefret edebilirsin,
gerçeklerin farkına vardığım için. Benden kaçmak istemediğini söylemiştin ya,
bence artık kaçmaya başlasan iyi olur. Savunmada kalmaktan sıkıldım çünkü.
Artık saldırı zamanı geldi. En iyi savunma hücumdur. Kazanmanın yolu
saldırmaktan geçer.
Bu nedenle, sana açıklamam gerekenler var. Senin kabul
edemediğin şeyler. Benden nefret edebilirsin, ancak kendinle ilgili unutmaman
gereken şeyler var:
Bir yalanın içinde yaşıyorsun. Sen çevrendeki kimseyi
sevmiyorsun. Sevemiyorsun. Çünkü koca bir kalpsizin tekisin.
Onu sevdiğini sanıyorsun. Oysa sen kimseyi sevmiyorsun. Ona
aşık olmadığını onu sevmediğini de söylemiştin bana unutma. Onu sadece sen
gidince o yalnız kalacak diye tercih ettiğini de söyledin. Ona acıyorsun yani.
Onu sevdiğini söyleyemiyorsun. Bunun nedeni onun senin için
büyük bir alışkanlıktan ibaret olması. Başka bir nedeni yok. Bunu sende
biliyorsun.
Bu satırları öfke ile yazdığımı söyleyeceksin herkese. Ama böyle
olmadığını ikimiz de biliyoruz. Kimin öfke ile düşünmeden saldırıp sonra özür
dilediğini de.
Sen onun yanında kaldığın sürece o seni kullanacak. Görüntüde
sevdiği sen olacaksın ama o gidip başkalarına saldıracak. Başkaları ile gününü
gün edecek sende kendini yiyip bitireceksin. Bunu ben değil, seni tanıyan
herkes söylüyor.
Yalan sevmiyorum diyorsun, ama söylediklerin birbirini
tutmuyor. Kim kime yalan söylüyor?
İnsanlar sana senin yanlışlarını söylemiyor diye onları salak
sanıyorsun. Oysa herkes her şeyin farkında.
Ve son olarak; şunu asla unutma:
Asla mutlu olamayacaksın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder