Genç Ölüm Manifestosu

Kimse ne zaman öleceğini bilemez. Kimse kimin ne zaman o malum yolculuğun bir parçası olacağını kestiremez. Tahminler yetmez. Hazırlıklı olmak gerek.

Hazırlıklı olmak derken; elbette bazı şeyleri zamana yaymak, bazı şeyleri de akışına bırakmak gerekiyor, ancak mümkün olduğunca fazla şeyi de tamamlamış olmak, söylemek istenenleri söylemek gerekiyor. Kimse pişman olmak istemez. Bunları yazmamın nedeni de budur.

Olur ya, ölürsem genç yaşımda ki olabilir, benim de bazı isteklerim olacaktır elbette:

Sevdiğim insanlar var benim de, arkadaşlarım, dostlarım, dosttan öte gördüğüm insanlar var. İsterim ki, ben genç yaşımda ölürsem onlar birlikte yas tutsun. Benimle yaşadıkları güzel hatıraları anlatsınlar. Hiç ağlamasınlar. İstediğim gibi, dediğim gibi, inadına gülümsesinler. Çünkü hayat denen şey üzüntü ile besleniyor ve onu yenmenin tek yolu gülümsemek. Bunu öğrenmek için uzun süre kendimi dışlamam gerekti ama başardım. Pişman mıyım? Elbette. Kim ister ki kendini soyutlamak? Kim ister ki kendisini yok etmek? En azından cevabı elde etmeyi başardım, bu da bir şey.

İnsanlar beni “fazla samimi” olarak nitelendiriyor. Aslında öyle değilim, onlar “az samimi”. Ben sevdiklerime onları sevdiğimi söylüyorum, her fırsat bulduğumda bunu dile getiriyorum, onlara bol bol sarılıyorum, onlarla mümkün olduğunca çok zaman geçirmeye çaba harcıyorum. Amacım belli; pişman olmak istemiyorum.

525 bin 600 dakika. Kocaman bir yılın ederi. 1 dakikası bile benim için çok değerli. Sizin için de değerli olsun. Olur ya, ölürsem genç yaşımda; ölümüm size çekingenliğin gereksiz bir şey olduğunu, içinizdeki iyiyi her an dünyaya göstermenizi hatırlatsın. Sevdikleriniz, sizin onlara verdiğiniz değeri size vermeseler bile inadına sevin onları. Kin beslemeyin. Bir anlamı yok çünkü.

Sevdiklerinizin yanında olun. Kimsenin onları üzmesine izin vermeyin. Sevdiğiniz insanların yanında durun.

Bunları söylüyor olmam bunların hepsini harfiyen yaptığım anlamına gelmiyor. Bunları söylüyorum çünkü bunlar doğru. Benim de yaptığım yapmadığım doğrular.

Olur ya, ölürsem genç yaşımda; görüşürüz deyip de görüşemediklerimiz varsa, benim bir fotoğrafıma baksınlar, oradan onlara gülümsüyor olacağım.