Vasiyet

Olduğum adamdan utanmıyorum. Çok yönlü olduğum için yalnız kalmış olmaktan utanıyorum. Hem herkesten farklı hem de herkes gibi olmaya çalıştığım için bugün bu satırları yazıyorum. Aksi halde tüm bunlara gerek olmayacaktı, biliyorum.

Ben çok fazla bir şey istememiştim aslında. Öyle milyon dolarlarım olsun, malikânelerde yaşayayım, en güzel kadınlarla birlikte olayım gibi düşüncelerim hiç olmadı mı? Oldu elbette. Ama uçuk hayaller olarak. Gerçek bir bakış açısı ile bakıldığında daima sevdiğim bir iş, hayatımı belli bir seviyede idame ettirebileceğim bir miktar para ve sevilmek. En çok istediğim şey de buydu işte, sevilmek.

Ben daima dışlanmışlar topluluğunun bir üyesi oldum. Fazla bir şey istememiştim, değer görmek istemiştim sadece. Ama gün geçtikçe bunun uçuk bir hayal olduğunu fark ettim. Ve bugün bu satırları yazmaya başladım.

Hayatlarımız her gün irili ufaklı değişiklikler geçiriyor. Bazı zamanlar ise dönüşü olmayan büyük değişimler bizi bekliyor. Beni de bekliyor. Çok yakında. Olmak istediğim adam olamayacağım belki de asla.

Yakın zamanda benim için yepyeni bir hayat başlayacak. Mevcut hayatımdan iyi olan şeyler yok olacak. Elimde sadece sevmediğim şeyler ve yeni bir insan kalacak. Ne yapacağım, nasıl yapacağım; hiçbir fikrim yok.

Dediğim gibi, olduğum adamdan değil, yaşadığım durumdan utanıyorum. İnsanların büyük değişimler yaşadıklarını duymuştum. Ancak bunun 180 derece değişebileceğini tahmin etmemiştim. O şartları yaşamadan önce hiç düşünememiştim. Nereden bilebilirdim ki, bir zamanlar hayat beni enerjik kılarken bir gün aniden hayatın bana yorgunluk verecek hale geleceğini…

Bazı şeyleri söylemek zordur. Şu anda lafı eveleyip geveliyor olmamın da sebebi budur.

Bu satırlar benim vasiyetimdir. Eğer bana bir şey olursa bu satırlar benim düşüncelerimi değer verdiğim ama değer görmediğim herkese açıklayacaktır. Ben kimsenin bana acımasını istemiyorum. Bir karar aldım ve bunun sonuçlarına katlanmak zorundayım.

Güle güle…

…………...

Merhaba !