Merve,
Ben bu satırları yazarken sen benim yanı başımda uyuyorsun.
Kelimeleri bir araya getirmeye çalışırken durup durup sana bakıyorum, uyurken o
kadar güzel görünüyorsun ki, anlatmaya kelimeler anlamsız kalıyor…
Bugün gün içerisinde ofiste genel değerlendirme toplantısı
vardı. Herkes gözlerini dört açmış patronun söylediklerini dinliyordu. Benim de
onlar gibi olmam gerekiyordu ama ben sadece geçen geceki tartışmamızı
düşünüyordum.
Düşünüyorum hala, nasıl oldu da bu duruma geldik biz. Oysa ne
kadar mutluyduk, değil mi? Ya da ben öyle olduğuna inandırmıştım kendini. Sekiz
yıldır evliyiz, iki sene de birlikteliğimiz, on senedir yan yanayız. Bu sürede
çok kez irili ufaklı tartışmalar yaşadık; ama sen ilk kez geçen gün bir şey
söyledin bana, işte onu unutamıyorum. Daha doğrusu, hazmedemiyorum.
“Keşke düğün günü seni bırakacak cesaretim olsaydı da onunla
kaçsaydım.”
Evlendiğimiz gün onunla konuştuğunu biliyordum. Ama ne
konuşmuş olabileceğinizi hiç düşünmemiştim. Belki de düşünmek istememiştim,
bilmiyorum. Ancak durumun böyle olduğunu asla tahmin edemezdim.
Anlıyorum ki, sen o gün gitmek istemişsin. Ama beni üzmemek
için kalmışsın. Evet, herkesin söylediği gibi hassas ve duygusal bir adamım
ben. Ancak sekiz yıl boyunca beni sevmeyen bir kadınla evli olmak…
Ben seni çok sevdim. Halen de çok seviyorum. Kimse seni benim
gibi sevemeyecek, biliyorum. Beni üzmemek için büyük bir fedakârlık yaptığını
da daha çok yeni farkediyorum. Benim yerimde bir başkası olsaydı şu anda sana
minnettar olurdu. Ben değilim.
Eğer o gün beni terk etseydin çok üzülürdüm. Yıkılırdım, zor
toparlanırdım. Ama toparlanırdım. En azından sekiz yıl boyunca bir yalanın
içinde olmak zorunda kalmazdım. Ben seni her şeyden çok sevmiştim Merve. Onunla
mutlu olacağımı biliyorum diyebilseydin bana, zaten sana git derdim. Çünkü ben
seni senden vazgeçecek kadar çok seviyordum, seviyorum.
Seneler önce senin yapamadığını bugün ben senin için
yapıyorum. Gidiyorum. Avukatıma vekâlet verdim, seninle en kısa sürede temasa
geçecek ve bu evlilik sona erecek. Oturduğumuz evi tazminat olarak sana
bırakacağım, senden tek istediğim özel eşyalarımı toplayarak avukatıma teslim
etmen.
Böylece ikimizde özgür olacağız. Daha fazla bir yalanın
içerisinde yaşamak zorunda kalmayacağız. Hiçbir şekilde benimle temasa geçmeye çalışma.
Hayatımın sonuna kadar adını bile duymak istemiyorum.
Umarım mutlu olursun.
Kaan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder