Sıcak Çikolata Günlükleri - 7

İnsan zaman zaman yalnız kalmak ister. Sakinleşmek, sadece kendi düşüncelerini duymak ister. Bunun en doğru kararı vermesinde etken olacağına inanır. Doğrudur da. Ama önemli olan buradaki o püf noktayı anlamaktır. Yalnız kalmak istemek illa ki herkesten kaçmak demek değildir.

Düşünmek istemektir. İnsan düşünmek ister. İnsan kendi kararını kendi vermek ister. Bundan daha tartışmasız bir durum olabilir mi?

Ancak yalnız kalıp da düşünmek demek çevrenizde size gerçekten değer veren tüm insanları bir anda yok saymak demek değildir. Bu insanlar size “kararın ne olursa olsun yanındayım” diyorsa artık bunun daha ötesi yoktur. Siz onlarla baş başa bile olsanız zaten yalnız kalmış sayılırsınız. Eğer bu size yetmiyorsa, demek ki siz o insanlara inanmıyor ve onlara en ufak bir seviyede dahi değer vermiyorsunuz demektir. Kısacası, sorun onlarda değil sizde demektir.

Yanlış bile olsa kendiniz için en doğru kararı siz verirsiniz. Dostların yapması gereken tek şey size seçenekleri hatırlatmaktır. Belki yeni bir seçenek yaratırsınız birdenbire, belki de o seçeneklerden birini seçersiniz. Bilirsiniz ki yolunuz hangi seçenek olursa olsun size gerçekten değer veren, sizi daima özel olarak görecek olan insanlar daima sizin yanınızda olacaklardır. Siz bunu istemiyorsanız bu insanların yapabileceği bir şey yoktur. Sizi kendi halinize bırakıp gitmek zorundadırlar…

Eğer birilerinin size olan sevgisinden korkuyorsanız siz o insanı o kadar sevmiyorsunuz demektir. Bahsettiğim şey aşk değil, dostluk. Bunu dile getirmekten korkarsınız ve bahaneler üreterek kaçarsınız ancak o kişi bunu çok iyi anlamıştır.

Bundan sonra ne olacaktır? Her şey birden eskisi gibi olabilir mi? Asla. Artık çok geç. Elbette bu sevgiyi bu değeri kaybeden kişi bu sevgiyi ve değeri yeniden kazanmak için bolca çaba harcamazsa.