Üstadın Mısraları, Benim Satırlarım No 6 - Üstü Kalsın

Doktora gittim bugün. Test yaptılar bana, hani şu kan alınanından. Sonra sonuçlar geldi. Doktor karşıma geçti oturdu. Suratında umutsuzluğun umudu vardı. Daha o söylemeden anlamıştım. Ölüyorum tanrım. Daima iyi bir insan olmaya çalışmama rağmen çok hasmım olmuştu, bu da iyi bir insan olmanın bedeliydi. Sonunda şansım döndü dolaştı benim karşımda yer aldı. Bu da oldu işte.

Açıkladıktan sonra bir süre ne ben ne de doktor tek kelime etmedik. İkimizde söze karşı tarafın girmesini bekledik bir umut. Sonunda sessizliği doktor hanım bozdu : “Her ölüm erken ölümdür.” Her ne kadar kabullenmek imkânsız gibi de olsa, bu sözü hazmetmek yerine gidip her türlü pisliğe bulaşmayı bile göze alsam da; Biliyorum tanrım.

Doktor hanım beni yalnız bırakmak için birkaç dakikalığına odadan çıktı. Kapıyı dışarıdan kapattığında ne yapacağımı bilemedim. Bir şey düşünemedim. Sahi böyle durumlarda ne düşünür insan? Bilmiyorum. Sonra, aniden yukarıya doğru baktım tanrım. Sana doğru. Biliyorum kararları sen veriyorsun. Ama, ayrıca, aldığın şu hayat, benim otuz sekiz yıllık her anı bir aksiyon içerisinde geçen hayatım, Fena değildir... Haberin olsun. Bu arada; Üstü kalsın...

NOT: İtalik ile yazılı olan dizeler Cemal Süreya’nın Üstü Kalsın şiirini oluşturuyor.