Üstadın Mısraları, Benim Satırlarım - No 9 - Sayım

Yine bir Ağustos akşamında, sen ve ben Yeşilköy Sahili’ndeki o kayalıklardaydık. Ayışığında oturduk, son bir haftadır her gece yaptığımız gibi. Sen bana dayıyordun vücudunu, ben sana dayıyordum vücudumu. Bir bütün gibi bakıyorduk geceye. Göz göze geldik birdenbire, o ne bakışmaydı öyle. Sonra “sen muhteşemsin” dedim yine ve… Bileğinden öptüm seni.

Ne zaman bileğinden öpsem gülmeye başlardın. Bunun seni gıdıkladığını söyler dururdun. Benden inadına yapmaya devam ederdim, kahkahaların beni cennete götürürdü sanki. Sonra ayakta öptüm, hem de ne öptüm be! Dudağından seni…

Kalktık eve doğru yürümeye başladık. El ele gördü bizi insanlar. Yıllarca bu sokaklarda avare bir şekilde dolaştıktan sonra seninle birlikte geçmek bu sokaklardan, bir ödül gibiydi bana tüm bu olanlar. Sonra geldik. Kapı aralığında öptüm, tadını çıkara çıkara… Soluğundan seni.

Zaman durmuştu sanki. Sadece sen ve ben. Sonra cıvıltılı sesler geldi etraftan. Bahçede çocuklar vardı, bizim çocuklarımız. Kızımız atladı hemen kucağıma. Sımsıkı sarıldı bana, gitme bir daha dercesine… Çocuğundan öptüm seni.

Evimize gittik sonra, çocukları bırakarak kendi hallerine. Evime götürdüm yatağımda, kucağımda taşıdım seni yatağımıza. Sonra sere serpe yatağa yatırdım seni. Çıkardım attım tüm kıyafetlerini… Kasığından öptüm seni.

İşimiz gereği farklı zamanlarda farklı yerlerde olmamız gerekiyordu. Özlüyordum seni. Biliyorum, sende özlüyordun beni. Bazı günler bazı şaşırtıcı şeylerde yaşandı tabi. Başka evlerde karşılaştık, bir yanda şaşkınlık bir yanda mutluluk vardı dört bir yanımızda. İliğinden öptüm seni, o kadar yani.

Elinden tuttum kayalıklarda. Gülümsedin bana, gülümsedim sana. Mutluluktu bu işte. En sonunda caddelere çıkardım, senin elinden tuttum göğsümü gere gere dolaştık cadde sokak… Kaynağından öptüm seni, tam kalbinden yani…

NOT: İtalik ile yazılı olan satırlar Cemal Süreya’nın “Sayım” şiirini oluşturuyor.