Dünya üzerinde milyonlarca insan yaşıyor. An itibariyle bu
sayı 7 milyarın üzerinde. Yani 7 milyardan fazla kişilik barındırıyor bu dünya.
Azıyla çoğuyla 7 milyardan fazla ego taşıyor bu dünya. Söylerken de yazarken de
şaka havası var ama gerçek bu.
Her insanın kendisine özgü zevkleri var. Aynı zamanda yine
kendine özgü sevmedikleri var. Tüm bunlar bizleri belirliyor. Bizi olduğumuz
kişiler yapıyor. Elbette daha pek çok etken var ancak bugün için önemli olan
zevkler.
İnsanlar sevdikleri şeyleri belli bir düzende yaparlar. Düzen
bozulup da sevdikleri şeyi yapamadıklarında sinirlenirler. Kendilerini daralmış
hissederler. Belki günde sadece 5 dakika için bile yaptıkları o şey onları
hayata bağlayan şeydir.
“Uzun süredir yazmamıştım. Kendimi tutuyor, vakit olmadığını
söylüyordum ama daha fazla dayanamadım. İskeleden koşarak evin yolunu tuttum.
Kapıyı çarparak açtım ve hemen masama yöneldim. Çekmeceden kağıt kalem
çıkardım. Kalemlerimi kalemtıraş ile açarken çıkan o kokuyu içime çektim derin
derin. Başladım yazmaya. Yazdıkça yazdım. Rahatladım….”
Bir önceki paragraf Sait Faik’in yaşamış olduğu bir anı.
Kendisi bu durumu bizzat yaşamış. Yazmak onun için nefes almak gibi bir şeymiş
çünkü; gerekli ve güzel…
Sizi rahatlatan şey illa yazmak olmayabilir. Kimi insanlar
dans ederler, kimileri de şarkı söylerler. Bazı insanlar spor yapar, bazı
insanlar da başka şeyler yapar. Önemli olan burada yapılan şeyden çok yapılan
şeyin verdiği huzurdur.
Günümüzde yaşamanın bile
kurallara bağlı olduğu bu düzende sizin de nefes almanızı huzur bulmanızı
sağlayan bir şeyler varsa ona sarılın. Onu asla bırakmayın. Aksi takdirde hayat
adı verilen düzen sizi de yok etmek için elinden geleni ardına koymayacaktır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder